Glasgraveren is ook een hobby van mij. Wel één waarbij je moet accepteren dat het niet altijd even strak wil. Dit hangt namelijk erg van het glas af. Sommig glas splintert gemakkelijker af dan ander glas. Ik probeer daar altijd wel naar te kijken, maar soms komen mensen al met een vaas aan en moet je accepteren dat het iets minder mooi wordt. Ik ben voor een afscheidscadeau gaan glasgraveren op een windlicht.
Op de foto’s staan twee verschillende projecten. De ene is een windlicht waar ik elk jaar een tekst bij op schrijf. De ander is een afscheidscadeau.
Bij beide projecten heb ik dezelfde manier gebruikt. De tekst heb ik uitgeprint en achter het glas geplakt. Waarna je de tekst kunt overtrekken met je glasgraveerder. Bij spiegels of ondoorzichtig materiaal gebruik ik kalkeerpapier om het patroon er op te zetten. Dan trek je de ontstane lijntjes over.
Zoals je op de foto kunt z
ien heb ik er twee. Een kleine handmachine op batterijen, deze is heel handig voor het bijwerken van tekst en plaatjes. En ook geschikt voor hele kleine projecten. De andere machine is een soort dremel. In beide machines zitten diamantboordjes, deze zijn er in verschillende diktes. Ik draag tijdens het graveren altijd een mondkapje en een (veiligheid)bril.
Nadat ik het patroon verwijderd heb zie je vaak dat vooral teksten hier en daar wat ruw zijn. Dan stop ik een zwart velletje papier er achter, waardoor je alles goed kunt zien, en trek ik het nogmaals over. Daardoor wordt het minder ruw.
In dit verhaal kun je al precies vinden wat je nodig hebt en hoe je het kunt maken, dus heb ik niet een speciale beschrijving bijgevoegd hoe je moet glasgraveren op een windlicht.
